رحلت جانسوز پیامبر نور و رحمت ، بهانه خلقت حضرت محمد (ص) و شهادت کریم اهل بیت امام حسن مجتبی (ع) و شهادت ثامن الحجج ، غریب الغربا ، معین الضعفا حضرت علی ابن موسی الرضا (ع) تسلیت باد.

بیست و هشتم صفر، یعنی ضمیمه شدن عطری بدیع به آسمان، و چه محروم است زمین که فروغ یگانه خود را از دست داده است.

بیست و هشتم صفر، روز سیاه‏پوشی قبیله‏های سادگی و فروتنی است.

چه باید کرد که همیشه پیرو هر داغ، حریفی جز شکیبایی نیست!

ره به کجا برده ای، رفته  زکنعان من

خسته و وامانده ام ، ای سر و سامان من

رفتی و در قرب حق میوه طوبی شدی

پای درت مانده ام، ای گل پنهان من

پلک به رویای تو، بسته شده سال ها

دیده ام آزاد کن، اشک دو چشمان من

سوخت دلم در کویر از غم دیدار تو

بارشی آغاز کن، ای همه باران من

رفت پرستوی عشق دیده به راهم هنوز

                               تا که کجا بیندت دیده گریان من

هر روز ثواب یک حج و عمره ذخیره کنید!

امام صادق علیه السلام به سدیر فرمود: ی سدیر آیا هر روز حسین را زیارت میکنی عرض کردم: فدایت شوم نه، فرمود: چقدر جفاکارید! سپس فرمود: آیا هر جمعه او را زیارت میکنید؟ عرض کردم: نه، فرمود: آیا هر ماه او را زیارت میکنید؟ عرض کردم: نه، فرمود: آیا هر سال او را زیارت میکنید؟ عرض کردم: گاهی میشود! حضرت فرمود: چقدر شما نسبت به حسین جفا میکنید! آیا نمی دانی که خداوند عزوجل دو میلیون فرشته دارد که پریشان حال، بر حسین میگریند و او را زیارت میکنند و خسته نمی شوند؟!
چه مانعی دارد که قبر حسین را در هر جمعه پنج بار یا در هر روز یکبار زیارت کنی عرض کردم: فدایت شوم، میان ما و او فرسنگهی بسیار فاصله است، حضرت فرمود:
برو بالی بام، سپس به راست و چپ توجه کن، آنگاه سر بطرف آسمان بلند کرده، سپس به طرف قبله متوجه شده، میگوئی: السلام علیک یا اباعبدالله، السلام علیک و رحمة الله و برکاته، (اگر چنین کردی) بری تو یک زیارت مینویسند، یک زیارت (معادل) یک حج و عمره است

بهر وصال  روی تو  از همه  کس بریده ام

نقش تو را به لوح دل با دل وجان کشیده ام

دیده  نهم  به  راهت ای  دلبر  بی مثال من

تا که  قدم نهی  تو از روی کرم به دیده ام

زنده   شوم   به  نام تو   ای  نفس بهاریم

من  که  به صور والقلم  نام تو رادمیده ام

دل  شده  در  حریم تو سائل  جام  عاشقی

ای تو  پناه آخرم  از همه جا   رمیده ام

من  که  امید  آبرو  بر کرم تو بسته ام

از بر  حاجت  دلم  در پی تو  دویده ام

کی شود در ندبه های جمعه پیدایت کنم

 گوشه ای تنها نشینم تا تماشایت کنم

مینویسم روی هر گل نام زیبای تو را

تا که شایداین شب جمعه ملاقاتت کنم

هر سحر با یاد تو در گریه ام می خوانمت

تا به کی از سوز دل ناله رهجرانت کنم

بی قرارم مهدیا از بهر دیدار رخت

تا به کی از مادرت زهرا تمنایت کنم؟؟؟؟؟

      گر چه پیمان را شکستم بر سر پیمانه ام

          با همه بد عهدی ام آن عاشق دیوا نه ام

گر به  ظاهر دورم از در گاه تو ای نازنین

باز  هم مشتاق  روی دلکش جانا نه ام

دلم گرفته امشب در خلوت شبانه

هوای گریه دارم ز سوز این ترانه

از دست رفته فرصت تا کی صبور باشم

در آرزوی وصلت جان از تنم روانه

بر عاشقان نظر کن ای منتهای خوبی

ابروی نازنینت محراب را نشانه

از عشق جانگدازت و زنور جانفزایت

مدهوش و بی قرارم باقی همه بهانه

در سینه شقایق عطر تو می تراود

بر لوح جان عشاق نام تو جاودانه

تا بگذری از اینجا ای غایب از نظرها

چون خاک زیر پایت بر خیزم از میانه